ابراهیم بن مالک اشتر

در قيام مختار، براي خونخواهي امام حسين عليه‏السلام و اهل بيت مظلومش، بسياري از بزرگان و سران شيعه نقش فعال داشتند، ولي هيچ چهره‏اي به اندازه‏ي چهره‏ي ابراهيم، فرزند برومند مالک اشتر، بازوي توانمند اميرمؤمنان عليه‏السلام درخشندگي و شکوه ندارد و نقشي که ابراهيم در اين قيام داشت، عالي‏ترين و مؤثرترين بود و قطعا اگر چهره‏اي مانند ابراهيم، در کنار مختار نبود، نهضت مختار معلوم نبود فاتح شود. زيرا بزرگان شيعه براي ابراهيم، مقامي بس بزرگ قايلند و نقش مهم او در پيروزي قيام بر احدي پوشيده نيست.
علامه سيد محسن امين، مي‏فرمايد: «ابراهيم، مردي شجاع، سلحشور، باشهامت، صف شکن و رييس بود. او داراي طبعي عالي و همتي بلند و طرفدار حق بود و داراي طبع شعر و زباني فصحيح و هوادار و دوستدار خاندان عصمت و طهارت عليهم‏السلام بود، و همان گونه که پدر او «مالک اشتر» داراي همين امتيازات عالي بود، و حق هم اين است که چنين فرزندي مجسمه‏ي پدر باشد».
در شهامت، شجاعت، سخاوت، جوانمردي، ايمان و اخلاص به اهل بيت، برترين مردم عراق بود. صاحب «مراة الجنان» گويد: «او سرور قبيله‏ي نخع و يکه تاز آنان بود».
علامه‏ي مجلسي در بحارالانوار از فقيه بزرگ شيعه، ابن‏نما، درباره‏ي ابراهيم چنين نقل مي‏کند:
«ابراهيم - که درود خدا بر او باد - مظهر شجاعت و مشعلدار شهامت و سلحشوري قاطع بود. او سراپا محب اهل بيت و پرچمدار و پيشاهنگ دلباخته آنان بود.»
«بلاذري» گويد:
«ابراهيم جواني نوسال و شجاع بود» ابراهيم در جنگ صفين، با وجود آن که نوجواني کم سن و سال بود، در کنار اميرمؤمنان عليه‏السلام و پدرش مالک اشتر رشادتها از خود نشان داد. مختار و سران شيعيان عراق، تمام اميدشان به او دوخته شده بود و مطمئن بودند اگر اين مرد مبارز و قهرمان شجاع و عظيم الشأن با آن شخصيت و موقعيت و نفوذش به انقلاب بپيوندد فتح و پيروزي آنان قطعي خواهد بود. بنابراين تمام همت خود را صرف جذب «ابراهيم» براي حضور در صحنه‏ي پيکار کردند.
شخصيت نافذ «ابراهيم» و فکر بلند و شجاعت و کارداني او در امور جنگ از يک سو و علاقه‏ي شديد و اخلاص او نسبت به ساحت مقدس اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از سوي ديگر و ساير صفات برجسته‏اي که در وجود ابراهيم جمع شده بود، همه‏ي شيعيان عراق او را مايه‏ي اميد و پشتيباني قوي و فرماندهي لايق، براي امور مهم خود مي‏دانستند، از اين رو تصميم گرفتند با ابراهيم ملاقات و او را به قيام دعوت نمايند.
عامر شعبي گويد: من و پدرم از جمله اولين کساني بوديم که به جناح انقلابيون مختار پيوستيم.
«مورخين از قهرماني ابراهيم، در جنگ‏ها سخنها گفته‏اند و الحق، «ابراهيم اشتر»، اين فرزند خلف «مالک اشتر»، همانند پدر در جنگ صفين بار ديگر حادثه‏ي عظيم «ليلة الهرير» در جنگ صفين را زنده کرد و ارتش شام را به شکستي وحشتناک کشاند. ابراهيم چون شير خشمناک، همانند صاعقه‏اي بي‏امان بر قلب دشمن مي‏تاخت و از يمين و يسار از کشته، پشته مي‏ساخت و اين رجز را مي‏خواند:

قد علمت مذحج علما لا خطل
اني اذا القرن لقتني لا وکل

و لا جزوع عندها و لا نکل
اروع مقداما اذا النکس فشل

اضرب في القوم اذا جاء الاجل
و اعقلي رأس الطرماح البطل

با الذکر البتار حتي ينجدل

طايفه مذحج خوب مي‏داند که من همان قهرمان صحنه‏ي پيکارم.
که نه خسته مي‏شوم و نه سست مي‏گردم و آن چنان در خط مقدم مي‏جنگم تا دشمن را شکست دهم.
و تا حد مرگ ضربات خود را بر دشمن وارد مي‏کنم و سر قهرمانان را از تنشان مي‏افکنم.
با ضربات کشنده تا آن که خصم را درافکند پس از آن که سپاه مختار به فرماندهي ابراهيم بن اشتر به پيروزي رسيد، ابراهيم بر تمام منطقه‏ي شمال و غرب عراق تسلط يافت و موصل را مقر استانداري خويش قرار داد و در آنجا ماند. زيرا مختار وي را به اين پست منصوب کرده بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: